Sokaklar sessiz... / sükut
Beyaz kardelenlerdi savrulan
Çıt yoktu, yürüdüm
Rüzgarın uğultusunda
Şarkılar söyledim
Karanlığı yırttı sesim
Sokaklar kimsesiz... / boş
Kuşluk vakti kısa molada
Karanlığı kuşandım
Geceyi taşıdım sabaha
Girdaplarda dibe vurdum
Kasırgalarda savruldum
Ağaçlara , direklere sarıldım
Boynuna dolanmalıydı kollarım
Bulutlarda yine yaş
Yine çöp kaçtı gözüme
Ben ve gece, arap saçı olduk
Dolandık sabaha dek
Sokaklar gelinliğini giymiş
Saçaklarda hançerler
Gece bıçak gibi keskin
Karanlığı çiğnedim adım adım
Seni çektim ciğerlerime
Hasret içtim gecenin karanlığında
Üşüdüm
Yalnızdım
Alaz kestim
G e c e v e b e n
Dolaştık sabaha dek
Vurgun yemiş sünger avcısı gibiydim
Tan yeri yangınlarında
Yalnızdım ama hiç umursamadım
Şimdi gitmeliyim... / Vakit
Sen yoksun
Karanlık vedalarda
Yeni doğan gün; merhaba... merhaba
.....
Fikret Şimşek
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder